En dan ben je opeens veertiger… Een verschil van dag en nacht, de impact die dat getal met zich meebrengt. Die 40… dat klinkt toch wel erg serieus en volwassen. Een bijna 40-er, een newborn 40-er, twee 40-ers uit de middenmoot en een iets meer belegen 40-er (als in: ook zij was 40). Allemaal kregen en krijgen we te maken met het fenomeen ‘ouder worden’. Hoe denken deze dames over dat mythische getal? Is er nog een leven na de 40?
Ooit waren we allemaal dat 16-jarige meisje dat niet verder keek dan.. dan wat? Vijf, hoogstens tien jaar in de toekomst? Veertig leek buiten ons bereik. We dachten er niet aan en wilden er niet aan denken. Een ander universum. Het Grote Mysterie waarvan we ons destijds niet eens bewust waren dat we ooit op dat punt zouden komen.
Fotograaf: MomentGeluk
We voelen ons allemaal nog lang geen 40.
Maar als we ons niet zo voelen, wat is dat gevoel dan?… Het tegenovergesteld van hoe we nu in het leven staan? Ik stelde vijf vragen op voor mijn 40+ Dreamteam. Ieder kreeg dezelfde vragen.Van origine was mijn insteek om een artikel te schrijven op basis van hun antwoorden, maar hier kwam ik na de eerste retourmail al van terug. Wat hebben deze dames zichzelf mooi neergezet, stuk voor stuk, ieder op haar eigen manier. Hun bijdrage uit elkaar rukken om zelf een artikel te schrijven… het voelde niet goed. Ik kies er daarom ook bewust voor om de dames in de spotlight te laten staan en hun antwoorden én openheid te eren.
Go Ladies! Petra trapt af:
Perta
Vraag 1: Deel je gedachten eens met mij over het volgende: Hoe voel jij je nu en hoe zou 40 volgens jou moeten voelen, wat is jouw beeld hierbij?
Misschien ligt er wel te veel nadruk op ‘jong’ en ‘oud’ en is het heel erg 2018 om er jong uit te (willen) zien en je jong te voelen. De antirimpelcrèmes en -behandelingen profiteren daar natuurlijk goed van. Want jong is de norm, oud is afgeserveerd. Misschien moeten we gewoon eens van dat idee af, zeker nu onze generatie tot ongeveer zijn zeventigste door moet werken.
Voel ik me 50? Misschien wel, ik denk dat ik me niet veel anders voel dan andere mensen van 50. Voel ik me heel anders dan toen ik 30 was? Nee, dat niet.
Voel ik me over twintig jaar heel anders dan nu? Ik hoop het niet. Ik ga er vooralsnog vanuit dat ik dan gewoon het bejaardenhuis op stelten zet en me (nog steeds) niet zo heel veel aantrek van wat wel en niet hoort.
Vraag 2: Wat is volgens jou de reden dat jij je nog geen 40 voelt? (Denk aan gezin, jonge kids, sociaal leven, een actief bestaan enz.)
Zoals gezegd: zelf voel ik me niet veel anders dan toen ik 30 was. Ik sta alleen wat krakkemikkiger op als ik lang gezeten heb. Ik vervloek de kleine letters op verpakkingen, die ik niet meer zonder leesbril kan lezen. En ik krijg steeds meer ongevraagde reclame over incontinentie en overgangsgedoe.
Ik realiseer me mijn leeftijd pas als ik in het ziekenhuis behandeld word door een arts en denk: ‘Weet jouw moeder wel dat je hier bent?’ Of als ik het wel aandoenlijk vind dat de agent die me bekeurt nog acné heeft. Echt stokoud voel ik me vooral als mensen ineens ‘mevrouw’ gaan zeggen.
Zelf kreeg ik mijn dochter vrij jong, dus met een beetje geluk word ik ook jong oma. Mensen vragen me weleens bedenkelijk wat ik daarvan vind. Mij lijkt het geweldig. Ik ga gewoon met mijn kleinkind leuke dingen doen en draag de titel ‘oma’ dan ook met trots hoor. Ik hoef me ook niet per se jong te voelen, als ik maar actief, betrokken, enthousiast en gezond oud mag worden. En als dat samen is met mensen die daar hetzelfde in staan.
Vraag 3: Wat is volgens jou het grote verschil tussen het 40 zijn in onze tijd versus onze ouders. (Voor mij geld dat ik mijn ouders ‘ouder’ vond dan dat ik mezelf nu zie. Maar was dat ook zo, of was dat slechts een kinderlijk perspectief?
Vroeger vond ik de moeder van mijn vriendinnetje stokoud. Ze had een bloemetjesschort aan en krulspelden in. Terugrekenend zou zij toen een veertiger (of zelfs dertiger) zijn geweest. Het ‘oud zijn’ schuift steeds verder op. Mijn ouders lopen tegen de tachtig en lopen op sneakers, dragen spijkerbroeken en mijn vader loopt beter hard dan ik. Ik denk dat de ‘normen’ wel wat verschoven zijn in de loop der tijd.
Daarnaast telt ook dat ‘kinderlijk perspectief’ dat je noemt. Als ik mijn ouderlijk huis terug zie, dan vind ik dat piepklein, terwijl ik dat vroeger echt niet zag. En toen ik mijn leraren van de basisschool weer zag toen mijn dochter daar op school ging, vond ik het ook erg kleine mannetjes, terwijl ik daar vroeger tegenop keek.
Vraag 4: Stel: Je bent auteur van een boek genaamd ‘De gelukkige veertiger’. Vertel eens hoe je dat geluk gaat bereiken of vast gaat houden als veertig-plusser.
Hoe je een gelukkige veertiger wordt? Leuke vraag, want ik had het idee om een boek te schrijven over het verrotte leven van veertigers. Natuurlijk willen we allemaal happy zijn, maar er is geen wit zonder zwart. En ik geloof ook niet in die altijd blije mensen. Anderen worden bloedonzeker van al die social media vrolijkheid om zich heen, want die hebben regelmatig een rukdag of vinden hun werk/man/kinderen/leven gewoon af en toe hartstikke irritant. En dat mag ook. That’s life. Ik zet meestal mijn bloopers op Facebook, zodat lezers lekker tevreden kunnen verzuchten dat het altijd nog erger kan dan hun leven. Uiteraard doe ik dat met zelfspot, want zeurende oude mensen vind ik niet leuk. Zeurende jonge mensen ook niet trouwens.
Waar je volgens mij het meest gelukkig van wordt is als je lekker je eigen weg kiest, zonder je te veel aan te trekken van ‘wat men vindt’. Nadenken over wat anderen ervan vinden is pure tijdsverspilling, waar ik me ook nog weleens schuldig aan maak. Terwijl ik inmiddels beter zou moeten weten. Daarnaast zouden we massaal onze missers moeten delen en daar hartelijk om moeten lachen. Kom maar op met je mislukte maaltijden, je verkreukelde slaaphoofd, je drammende kleuter en je verregende vakantie. Weg met die drang om alleen je Hallelujah-berichten te delen. Mensen zouden een stuk gelukkiger zijn als ze zich niet constant spiegelen aan de hashtags #lovemylife en #proudmom enzo. Je leven is soms gewoon stom en je kinderen ook. Deal with it.
Vraag 5: Wat is een absolute NO Go nu je de 40 gepasseerd bent? (denk: flirten met vreemde mannen, sneakers, blijven geloven in sprookjes, tijgerprintjes dragen, sex;-))
Echte no-go’s zijn er niet voor veertigers. Ik word tegenwoordig overstelpt met online adviezen over kapsels en kleding, met titels als ‘wat je als veertiger echt niet meer kunt dragen’ enzo. Maar ik hou wel van diversiteit en iedereen moet maar lekker blijven dragen wat hij of zij wil. Ik twijfel ook weleens over mijn spijkerbroeken met (bescheiden) scheuren, maar als hij lekker zit blijft hij gewoon.
Tegen beter weten in jong willen blijven is wat mij betreft niet zo’n goed idee. Je kunt natuurlijk je hoofd strak laten trekken, maar daar zit ook een beperkte houdbaarheid aan. Bovendien is een strakke kop met een gekreukeld decolleté ook geen gezicht, dus waar ligt je grens? En van botox en fillers knap je over het algemeen ook niet echt op, dus er zit weinig anders op dan gewoon te accepteren dat je ouder wordt. Met een beetje mazzel worden we het allemaal.
Overigens heb ik niks tegen een beetje bijwerken hier en daar, als je je daar prettiger bij voelt. Ik verf mijn haar ook en ik heb mijn tanden recht laten zetten. Maar vechten tegen het verval heeft niet zoveel zin, hoewel ik het wel belangrijk vind dat ik een beetje fit oud(er) word. Daarom sport ik ook drie keer per week en fiets en wandel ik dagelijks. Soms tegen heug en meug ja, omdat ik van mezelf moet. Maar vooral omdat ik nog zoveel wil en dat ook wil blijven kunnen doen. En dat is een heel erg slechte afsluitende zin voor een tekstschrijver. Maar ook dat moet kunnen.
Petra Noordhuis
Nathalie
Vraag 1: Deel je gedachten hierover eens met mij. Hoe voel jij je nu en hoe zou 40 volgens jou voelen, wat is jouw beeld hierbij?
Ik voel me als bijna 40 tiger wel bijzonder ? Een nieuwe fase lijkt het. Nieuwe ronde, nieuwe kansen. Het klinkt heel gek maar het lijkt alsof ik alle kanten op wil. Ik voel een bepaalde onrust in mij alsof er wat staat te gebeuren. Moet ik nu serieus zijn, moet ik nu gek doen? De aftakeling is begonnen? Zal de menopauze ook ergens haar intrede doen? Ik zie ook wat extra rimpels, de oogleden beginnen langzamerhand ook wat te hangen. Wie ben ik eigenlijk? Ik wil zijn wie ik echt ben. Een soort moment van herijken. Visie en richting bepalen voor mezelf. En gaan met die banaan!
Hoe ik me nu voel, is ook hoe ik zou verwachten dat ik me zou voelen als 40tiger. Twijfels en keuzes maken dat staat ook in al die zelfhulpboeken toch? Haha. De rust zal vanzelf terugkeren.
Vraag 2: Wat is volgens jou de reden dat jij je nog geen 40 voelt? (Denk aan gezin, jonge kids, sociaal leven, een actief bestaan enz.)
Ik voel me niet echt veertig. Ik heb een druk bestaan: Gevuld met werk, vrijwilligerswerk, sport, af en toe wat modellenwerk en mijn gezin. Ik zou nog veel meer willen doen maar een dag heeft maar 24 uur. De boel met wel in balans blijven ?
Vraag 3: Wat is volgens jou het grote verschil tussen het 40 zijn in onze tijd versus onze ouders. (Voor mij geld dat ik mijn ouders ‘ouder’ vond dan dat ik mezelf nu voel. Maar was dat ook zo, of was dat slechts een kinderlijk perspectief?
Ik heb relatief jonge ouders. Toen mijn moeder 40 was, was ik 20. En mijn vader 48. Ik had hele moderne ouders. Beiden werkten en ze hadden beiden een eigen bedrijf, deden daarnaast vrijwilligerswerk, hadden een druk sociaal leven, zorg voor het gezin. Ik ben op mijn éénentwintigste naar Nederland gekomen om te studeren. Hun verdere ontwikkelingen in de afgelopen 20 jaar heb ik niet van dichtbij mogen meemaken. Het grappige is dat ik heel veel overeenkomsten zie met het leven van mijn ouders. Er zijn een aantal verschillen, ze hadden geen sociale media, mijn kind is 8 jaar en ik heb geen eigen bedrijf. Bizar eigenlijk. Ik heb een goed voorbeeld gehad, die ik graag overneem ?
Vraag 4: Stel: Je bent auteur van een boek genaamd ‘De gelukkige veertiger’. Vertel eens hoe je dat geluk gaat bereiken of vast gaat houden als veertig-plusser.
Ik heb besloten aan het begin van dit jaar dat ik eerlijk zal zijn tegen mezelf. Geen maskers meer! Ik ga serieus kijken naar waar ik tegen aan loop in mijn leven en dat zal ik aanpakken. Zodat de tweede fase van mijn leven ook gericht is op mezelf en dingen die ik belangrijk vind. Ik ben aan de slag gegaan met 2 coaches die mij helpen de boel in perspectief te brengen en dicht bij mezelf te komen. ( klinkt lekker zweverig). Ik moet zeggen het is een bijzondere en soms beangstigende weg maar het levert mij zo veel op. Vrijheid!
Hoe ga ik het vasthouden:
- Door te zijn wie ik wil zijn
- Ik ga mezelf niet meer bewijzen aan anderen. Ik weet wat ik te bieden heb.
- Ik ga genieten van het leven, je weet niet wanneer je laatste dag is
- Niet zo serieus zijn, een beetje gekkigheid mag best!
Vraag 5: Wat is een absolute NO Go nu je de 40 gepasseerd bent? (denk: flirten met vreemde mannen, sneakers, blijven geloven in sprookjes, tijgerprintjes dragen, sex;-))
Een NO GO. Goede vraag! Ik zeg leg jezelf geen restricties op. Doe gewoon waar je zin in hebt en goed voelt. Wat dat ook moge zijn! Als het gekke printjes zijn, lekker gek doen, parachute springen ( wil ik zelf heel graag) Dus go for it! Je bent nog niet dood, misschien begint de aftakeling maar goed hoort erbij. Leef je leven alsof het je laatste dag is. Veel lachen en genieten.
Nathalie.
Hermina
Vraag 1: Deel je gedachten hierover eens met mij. Hoe voel jij je nu en hoe zou 40 volgens jou voelen, wat is jouw beeld hierbij?
Ik ben 46 maar voel me 28. Ik voel eigenlijk geen verschil, maar merk wel dat ik door jongeren anders bejegend wordt. Op mijn werk had een nieuwe collega het over een oudere vrouw, van wie hij de naam niet meer wist. Zei een andere nieuweling: oh, je bedoelt Hermina! Ik bedoel maar… ik kan me wel heel jong en fris en fruitig voelen, zo zien anderen mij dus niet!
Vraag 2: Wat is volgens jou de reden dat jij je nog geen 40 voelt? (Denk aan gezin, jonge kids, sociaal leven, een actief bestaan enz.)
Waarom ik me nog geen 40 voel terwijl ik al 46 ben? Ik weet het niet… de tijd is zo snel gegaan… mijn studententijd dat voelt als gisteren! De werkelijkheid is dat dit al 25 jaar geleden is…. Het feit dat ik geen kinderen heb, geeft mij ook een jong gevoel. Klinkt misschien gek, maar mensen die de verantwoordelijkheid kennen van het ouderschap… dan hoor je pas echt bij ‘de grote mensen’ voor mijn gevoel.
Vraag 3: Wat is volgens jou het grote verschil tussen het 40 zijn in onze tijd versus onze ouders. (Voor mij geld dat ik mijn ouders ‘ouder’ vond dan dat ik mezelf nu voel. Maar was dat ook zo, of was dat slechts een kinderlijk perspectief?
Het grote verschil is denk ik dat we met zijn allen ouder worden en later met pensioen.
Vraag 4: Stel: Je bent auteur van een boek genaamd ‘De gelukkige veertiger’. Vertel eens hoe je dat geluk gaat bereiken of vast gaat houden als veertig-plusser.
Geniet van de zegeningen die het ouder worden met zich meebrengen. Zoals: relativeringsvermogen, gezond egoisme, groeiend zelfbewustzijn, meer compassie voor jezelf, oordeel van anderen wordt minder belangrijk en als het meezit krijg je een flinke dosis: fuck it mentaliteit.
Vraag 5: Wat is een absolute NO Go nu je de 40 gepasseerd bent? (denk: flirten met vreemde mannen, sneakers, blijven geloven in sprookjes, tijgerprintjes dragen, sex;-))
Ik geloof niet aan verboden die aan een bepaalde leeftijd vastzitten.
Kom op veertiger, leef je leven nu! En trek je niks aan van regels die anderen je op willen leggen!
Hermina. www.wondervol.nl
Bianca
Vraag 1: Deel je gedachten hierover eens met mij. Hoe voel jij je nu en hoe zou 40 volgens jou voelen, wat is jouw beeld hierbij?
Je vraagt mij hoe ik mij voel als 40something…. Hmmmm lastige vraag. Want, hoe zou je je moeten voelen als 40-er? Geen idee, zeg jij het maar. Ik doe het voor het eerst, heb er geen ervaring mee J. Op sommige dagen voel ik mij 32, op andere dagen als 80. Ik merk dat mijn incasseringsvermogen minder is dan 20 jaar terug. Ik heb langer de tijd nodig om te herstellen na sporten of zware inspanning. Ik heb minder last van the fear of missing out: bang om iets te missen. Wat ik merk is dat ik mij minder druk maak over bepaalde dingen, ik vind het veel minder belangrijk wat mensen die ver van mij af staan van mij vinden. Veel belangrijker vind ik het dat ik in harmonie ben met mijn directe familie en vrienden. Wat zij van mij vinden vind ik zo ontzettend veel belangrijker dan 200 “vrienden” op sociaal media die mijn echte ik niet kennen maar wel overal een mening over hebben.
Mensen schatten mij over het algemeen ook in als eind dertig ipv midden veertig. Ik ben klein, normaal postuur, (nog) geen (ernstige) rimpels en redelijk tot zeer actief.
Dus tja…. Hoe zou ik mij moeten voelen als veertiger? Gewoon zoals mij zelf, hoe mijn energie is op dat moment en daar vrede mee hebben.
Vraag 2: Wat is volgens jou de reden dat jij je nog geen 40 voelt? (Denk aan gezin, jonge kids, sociaal leven, een actief bestaan enz.)
Ook hier komt de vraag, hoe zou ik mij dan moeten voelen als veertiger? Oud, versleten, stoffig? Of juist energiek, levendig, bruisend? Ik hang geen leeftijd aan hoe ik mij voel. Ik hang de mate van energie die ik heb aan hoe ik mij voel. Ongeacht mijn leeftijd.
Hoe ik mij voel hangt af van een aantal factoren – mijn driepoot: gezond eten, voldoende slaap en regelmatig trainen. Als die drie in balans zijn kan ik de wereld aan en voel ik mij zoals ik mij voelde toen alles klopte: sterk, fit en blij. Valt een van de drie voor een langere periode weg dan kan ik mij zomaar 60+ voelen. Oud, stram, geen energie, overal tegen op zien, depressief worden zelfs.
Wat mij dus helpt om mij fit en gezond te voelen zijn goed eten, voldoende slaap en lekker veel beweging bij voorkeur in de natuur.
Wat het leven voor mij leuk maakt zijn de juiste mensen om mij heen, ik hou van positieve mensen die open in het leven staan. Die onbevooroordeeld naar de wereld en anderen kijken. Die een uitdaging zien in wat er op hun pad komt. Een gezellig festival of feest waar ik lekker kan dansen, een stuk hardlopen en merken dat het weer iets beter ging dan de vorige keer. Lekker (gezond) eten, de zon (winter en zomer), de natuur, dieren.
Als ik mijzelf vergelijk met de veertigers die ik als kind kende dan zie ik in mijzelf een meer actieve vrouw die goed voor zichzelf zorgt en die een actief, sociaal en sportief leven heeft.
Vraag 3: Wat is volgens jou het grote verschil tussen het 40 zijn in onze tijd versus onze ouders. (Voor mij geld dat ik mijn ouders ‘ouder’ vond dan dat ik mezelf nu voel. Maar was dat ook zo, of was dat slechts een kinderlijk perspectief?
In mijn beleving waren mensen van 40 vroeger oud. Ze werkten hun hele leven bij dezelfde baas, bleven ’s avonds thuis op de bank zitten. Uit eten bij de chinees, het jaarlijks uitje was naar de dierentuin of naar de C&A om een nieuwe winter/zomergarderobe uit te zoeken. De weekenden waren voor familiebezoek. Vrienden van mijn ouders waren de directe buren en familie die in de buurt wonen. Aan sport deden ze niet. Het was werken, eten, naar TV kijken, slapen en zo ging het de hele week door. Het weekend stond in het teken van het huis schoonmaken, boodschappen doen en op familiebezoek gaan.
Als ik kijk naar mijn leven nu dan ben ik veel op pad, hang ik regelmatig in de sportschool, loop ik hard, heb ik een grote sociale kring om mijn heen met allerlei type mensen. Werk ik op mijn vrije dag en sport ik in werktijd. De grenzen tussen privé en werk zijn vervaagd. Als vrouw ben ik mobieler en onafhankelijk. Waar mijn ouders vroeger geen auto hadden, hebben we er nu 2 voor de deur staan. Ik ben daarmee mobiel en onafhankelijk. Waar mijn moeder vroeger zoveel mogelijk thuis bleef voor de kinderen en daarmee financieel afhankelijk was van haar man heb ik mijn eigen carrière en inkomen. Ik heb geen man nodig om in mijn onderhoud te voorzien. Waar mijn moeder af en toe boodschappen moest doen van het statiegeld, verdien ik meer dan voldoende om de dingen te kunnen doen die mij gelukkig maken. (binnen bepaalde grenzen uiteraard). We gaan regelmatig uit eten, lopen feestjes en festivals af en proberen we zoveel mogelijk uit het leven te halen. Wintersport, zomervakanties, stedentripjes of wandelen in de bergen. Dit is ook omdat ik het financieel een stuk beter heb dan mijn ouders het hadden en heeft naar mijn idee niets te maken met leeftijd. Het is maar wat je zelf uit het leven wilt halen.
Vraag 4: Stel: Je bent auteur van een boek genaamd ‘De gelukkige veertiger’. Vertel eens hoe je dat geluk gaat bereiken of vast gaat houden als veertig-plusser.
Geluk zit voor mij in mijn gezondheid, in mijn vermogen om te kunnen blijven sporten, in de juiste mensen om mijn heen hebben. Geluk zit hem in een stuk rust om niet meer zoveel te moeten. Om het besef te hebben dat het geen reet meer uitmaakt wat anderen van je vinden en je daar dus ook niet meer zoveel je best voor aan het doen bent. Je niet meer weigert de deur uit te gaan zonder make-up op. De rust van zelfacceptatie. Zelfliefde misschien wel?
Vraag 5: Wat is een absolute NO GO nu je de 40 gepasseerd bent? (denk: flirten met vreemde mannen, sneakers, blijven geloven in sprookjes, tijgerprintjes dragen, sex;-))
Waar vroeger (toen ik klein was) de vrouwen van 40+ zichzelf een “lekker pittig” kapsel aanmaten, hun hoge hakken inruilden voor platte orthopedisch verantwoorde ohzo lekker zittende maar spuuglelijke schoenen. Waar zwierige jurkjes en korte rokjes werden ingeruild voor lekkere wollen degelijke broeken, een spijkerbroek die op geen enkele wijze de vormen van het lichaam flatteert, of (terror) een joggingpak (terwijl ze nooit gingen joggen en al helemaal niet wisten hoe een sportschool er van binnen uitziet) zie ik nu om mij heen dat de vrouwen van mijn leeftijd er nog steeds verzorgd uit (willen) blijven zien. Een absolute NO GO voor mij is om op mijn veertigsomething te stoppen met het goed voor mijzelf zorgen en er verzorgd en elegant uit te zien.
Als eindtwintiger heb ik een keer op Sensation White staan kijken naar een groepje “ouwelui” die helemaal in het wit gekleed stonden te dansen en te drinken. Wat triest als je op die leeftijd nog zo je best aan het doen bent om jong te lijken dacht ik toen nog… Hoogstwaarschijnlijk waren die “ouwelui” gewoon ergens in de 40. Nu sta ik zelf als 40-somethinger regelmatig met een drank je in mijn hand te dansen op festivals en feestjes. Hoogstwaarschijnlijk aangestaard door een groepje twintigers die mij maar een triest, oud geval vinden. Maar daar heb ik dus lekker schijt aan. Hahahahaha
De NO GO’s zitten voor mij niet zozeer in de leeftijd maar in hoe zit je in je vel, zit je in een relatie, wat zijn de (dresscodes) op het werk? Draag je een naveltruitje als je geen strakke buik hebt? Ga je op flipflops naar je werk als je die dag een afspraak hebt met een klant? Flirt je met die onbekende man als je thuis een vriend hebt zitten? Waarom zou je niet meer mogen flirten na je 40ste? Als je single bent is dat toch een van de weinige manieren om een relatie op te starten.
Blijven geloven in sprookjes, het dragen van sneakers en het flirten met onbekende mannen. Zijn dat niet gewoon allemaal dingen waar je een grote glimlach van op je gezicht krijgt? Je soms misschien wel door een lastige periode heen helpen. Tijgerprintjes kan ook. Sterker nog, is helemaal hip. De gemiddelde Amsterdamse dame van 80+ heeft in haar kast een tijger- of panterbloesje hangen. Helemaal hip tegenwoordig. J
Ok, seks met een jongen van jonger dan 30 zou toch wel een echte NOGO zijn… toch? J
Bepaalt mijn leeftijd hoe ik mij voel? Een dikke overtuigde NEE. Hoe ik mij voel is hoe ik mij voel en dat heeft te maken met heel veel dingen… maar niet met het getalletje wat er aan mij gekoppeld zit omdat ik in een bepaald jaar ben geboren.
Bianca.