Yes Coach Awesome, …ik begrijp je opgetrokken wenkbrauw wel toen je net twee tellen geleden de titel las. In de kersteditie van Me and My Coach was het immers de titel van één van jouw tussenkoppen.
…maar weet je, iedere keer als ik je over wilskracht hoor spreken, of ik lees erover zoals in je antwoord in de laatste MAMC dan roept het weerstand op bij mij. Daarom besloot ik om de titel te ‘stelen’ en je het gevoel voor te leggen waar ik tegen aan loop.
Mijn interpretatie
‘Het oh zo beroemde wilskracht bijvoorbeeld werkt echter niet op de lange termijn’… Zo begin je de ontkrachting van hetgeen waar ik altijd heilig in heb geloofd. Ik dacht dat mijn wilskracht, mijn eigenwijsheid, mijn koppigheid mijn sterkste wapens waren op het pad dat naar mijn doel leidt. Welk doel dan ook. Het voelde als mijn eigen, persoonlijke superpower.
Ik ben uit de veiligheid gestapt om als individu mijn weg te vinden, daarin geleid door, jawel, die wilskracht. Jou horen zeggen dat het op de lange termijn niet gaat werken lieve Mark, crap, dat doet pijn! Het was namelijk het enige waar ik me lange lange tijd aan vast heb kunnen houden. Ik kon vechten. Ik zou alles kunnen overwinnen. Ik zou altijd ergens een mogelijkheid vinden om toch te slagen. Ik ben immers niet geboren om te verliezen in dit leven. Dat kan gewoon niet, dat mag niet, daarvoor heb ik te hard gevochten.
Dit alles deed ik echter terwijl de wilskracht mijn hand vasthield.
De klap in mijn gezicht
…Is het je ooit opgevallen dat ik geen antwoord meer geef als we op dit onderwerp aankomen? Hoe ik het ook doorloop, hoe ik ook mijn best doe dit vanuit jouw standpunt te bekijken, mijn hoofd wil hierin nog niet verder. Wilskracht alleen is niet voldoende, en ik identificeer mijzelf met juist met die wilskracht. Mijn hoofd hoort maar één ding: Barb, je kunt dit niet alleen, je bent niet goed genoeg! Dat voelt letterlijk als een klap in mijn gezicht. Waar ik eerst hand in hand stond met mijn wilskracht, laat deze mijn hand nu los. De wilskracht neemt in intentie af omdat hij te horen kreeg dat hij niet de redding gaat zijn op de lange termijn. Hij is niet goed genoeg. Hij is uit het veld geslagen.
Grenzen verleggen
Je laat me onderaan een zandhelling staan. ‘Ga maar naar boven’ zeg je. ‘Al doe je er tien keer over’. Als een gummibeer stuiter jij omhoog, mij met gefronst voorhoofd achter latend. Ik probeer een strategie te bedenken, waar zet ik mijn voeten neer, waar liggen mijn kansen, hoe bereik ik die top? Tegen de tijd dat ik mijn eerste stappen naar boven zet, staat mijn irritatie-level op standje ‘GRRRRRRR’ (11 op een schaal van 1 tot 10). Ik vecht mezelf naar boven, versla onderweg, ploeterend door het mulle zand, het ongeloof dat mensen in mij hebben. Ik versla mijn eigen faalangst. Ik versla mijn gevoel voor schaamte. Zwaar ademend kom ik boven. Niet in staat te praten. Jij gebaart dat ik naast je moet komen staan op de rand.
We kijken uit over een immens duinlandschap. Het halleluia-moment van het behalen van deze uitdaging wordt benadrukt door de wolken die opeens openbreken en de zonnestralen die we vangen op onze gezichten. ‘Dit’ gebaar jij ‘heb jij je dus jarenlang ontzegd,… dit uitzicht, deze impact…’
Ik luister maar half naar je, ik dwaal af naar mijn eigen gedachten: ‘Volgende keer pak ik de helling twee keer, … of drie!’
Is het dan toch wilskracht die me hier naar boven leidde? Mijn superpower?
Jouw woorden, Coach Awesome, de stelling over wilskracht, het komt bij mij negatief aan, hoe keer ik dit tot iets positiefs? Help eens mee, om die weerstand uit dat hoofd van mij te halen als je wil.
B.
Hello Barb!
Toen je begon over wilskracht en wat dat allemaal met je deed in je hoofd, probeerde ik in de woorden te ontdekken wat er “achter de schermen” nog meer gebeurt bij je. Daar kom ik zo op terug.
Om eerst direct antwoord te geven: met wilskracht bedoel ik die vorm van motivatie als enige tool gebruiken om je doel te bereiken. Mission impossible echter op het gebied van blijvend gewichtsverlies succes. Met succes blijvend afvallen vraagt niet alleen om een gedegen basismotivatie (je mag dat wilskracht noemen), maar ook om een zeer gedegen plan. Echter wilskracht hebben zonder plan is hetzelfde als een vuurpijl op een doel richten, maar dan de houten stok van de vuurpijl afbreken. Je wil dat doel met de grootste wil, koppigheid en gedrevenheid raken, maar denk je dat dat gaat lukken? Dat ding gaat nu immers alle kanten op! Misschien dat na twintig pogingen het een keer lukt, maar blijvend gewichtsverlies succes vraagt niet alleen om één keer je doel te raken, maar continu. Efficiënt en effectief management dus. Je zult dus zeer overheersend raak moet blijven schieten om op gewicht te blijven. Maar als dat bij elkaar opgeteld honderden tot duizenden pogingen van je vraagt om raak te schieten…blijf je dan gemotiveerd op de lange termijn?
Geen plan hebben is een stootzak worden voor de klappen van vetverlies
Afvallen betekent onvermijdelijk dat er uitdagingen en obstakels op je pad voorwaarts zullen komen. Vetverlies probeert dus klappen uit te delen. Zoals dealen met zelfsaboterende gedachten over afvallen en jezelf. Dealen met pijnlijke emoties zonder voortaan voedsel als troost te gebruiken als emotie-eter. Dealen met alle constante eetverleidingen uit de omgeving, zoals op werk, in de supermarkt, op treinstations, restaurants, verjaardagen, benzinestations, etc. Dealen met mindful opnieuw leren eten terwijl men altijd zijn eten naar binnen schrok als een wolf. Dealen met de voordelen van overeten zelf, zoals het simpelweg lekker vinden van junkfood, of dat iemand dik zijn kiest om letterlijk een veilige muur van vet te hebben te hebben voor de buitenwereld. Dealen met alle zee aan informatie over de “juiste” vormen van voeding en beweging en ook niet steeds gierende honger hebben. Etc. Ik geef mijn cliënten daarom een hapklaar plan om met die, en vele andere obstakels, succesvol om te gaan, en dat zonder honger en zonder lijden. Het is “gewoon” begrijpen hoe de mens van binnen, van buiten qua sociale omgeving en eetomgeving en qua leefstijl werkt.
De mensen die echter puur op wilskracht leven (en dus geen plan hebben) zeggen op hun pad bij al die obstakels steeds maar één ding: “Gewoon doorgaan, gewoon doorgaan, gewoon doorgaan, gewoon doorgaan. Hoe moe je ook bent. Doorgaan, doorgaan, doorgaan.”.
Ik moet hierbij denken aan sommige mixed martial arts coaches. Tijdens de pauzes tussen de vechtrondes hoor je sommige coaches, hoe goed bedoeld ook uiteraard, helaas wel eens ongeveer dit zeggen: “Kom op. Je kan het! Versla hem!!! Maar soms hoor je een vechter ook wel eens gefrustreerd zeggen: “Maar hoe dan?! Ik doe de hele tijd al mijn stinkende best maar van alle kanten krijg ik klappen en trappen. Wat moet ik nu exact doen? De coach in kwestie (en helaas zijn dat er meerdere in de vechtsport wereld) blijft echter dezelfde typische dingen zeggen als: “Je moet het willen! Kom op. Je kunt het echt!!!” De vechter zie je dan met zwaar verzwakte motivatie en een gedesillusioneerde blik van zijn kruk opstaan. De rondes gaan weer verder, de vechter is nu doodmoe, blijft incasseren en de knock-out volgt uiteindelijk. Barbara…dat is wilskracht en daarom faalt die op de lange termijn keer op keer als je die als enige tool gebruikt.
Boosheid
Maar ik gok dat je achter de schermen op een dieper niveau gekwetst was door mijn woorden rondom wilskracht. Want wilskracht stond denk ik…, gok ik, voor iets anders: hoop.
Ik heb je verleden nu tot in detail gehoord in onze gesprekken en ik vind het terreur dat je meemaakte. Geen grap. Geen overdreven woorden. Gewoon terreur. En hoe krachtig en prachtig is hoop dan wel niet. De vijand, het kwaad dus kunnen verslaan! Het woord wilskracht zie ik bij jou dan als in de definitie hoop betekenen en daardoor rebellie tegen de onderdrukker. Wilskracht (en emotie-eten) zie ik bij jou toen als het laatste stukje onderdeel van jouw afgebrokkelde identiteit, want je was jezelf mijns inziens flink verloren. Daarom hield je er stevig aan vast. En daarom denk ik dat je boos werd van binnen toen ik zei dat wilskracht op zichzelf nutteloos is. Ik denk namelijk dat je toen op een dieper niveau ervoor koos om te denken dat jij dan ook nutteloos bent. Wilskracht (de rebelse vechter geboren uit hoop) was namelijk een onderdeel van jouw laatste stukje identiteit. Uiteraard bedoelde ik er iets heel anders mee, maar gezien je kwetsbare verleden kan ik me voorstellen dat je dat dacht, als je dat dacht. (Ik probeer je brief immers te interpreteren.) Maar gelukkig zat die wilskracht nog in jou. Iets dat jou, net als emotie-eten, dus staande hield in het leven. WANT JE BENT ER NOG STEEDS! Emotie-eten hield je staande in het land van terreur maar dus ook de hoop en vuur van wilskracht.
Ik noem jou wel eens Rocky, omdat je een vechter bent. En dat is echt fantastisch, want dat geeft aan dat je liefde voor jezelf hebt, ook godzijdank toen zelfs. Iets was en is het dus waard om voor te vechten! Dus omhels wilskracht. Ik leer je alleen planeet realiteit ook toe te passen. Ik leer jou de fundamenten, de tools, the gameplan voor blijvend gewichtsverlies succes. Zodat jij niet de zoveelste stootzak bent, maar zelf de klappen uitdeelt en gaat winnen van je tegenstander vetverlies. Niet uit haat en boosheid vanwege je verleden…maar uit liefde voor jezelf en de toekomst die je instapt.
Je coach,
Mark
Heb je vragen voor blijvend gewichtsverlies coach van emotie-eters Mark? Je kunt hem mailen op info@markjensen.nl of bereiken op 06 24553879.
Foto’s met dank aan MomentGeluk.