… En daar zit ik dan met mijn mond vol tanden achter de laptop op een zaterdagavond. Het is even voor 23.00. Met mijn benen opgetrokken op de bank, de cv is net aangeslagen. Lekker warm. De laptop staat voor mij op een stoel die ik voor deze gelegenheid tot ’tafel’ heb omgedoopt. Naast mij thee in een theeglas dat uit Zweden komt… jawel, bij de Ikea vandaan ;-). Hug in a Cup heet het theezakje dat in het glas dobbert. Gember ruik ik, venkel, kaneel… Om het huis hoor ik de wind in de stiltes tussen de liedjes die op de achtergrond klinken. Quilty Pleasures, ik heb een zwak voor de glam-metal uit de eighties. Niet altijd. Vanavond wel. Lekker fout.
Alleen het innerlijk telt
Jarenlang hoopte ik dat ik niet beoordeeld… veroordeeld zou worden op mijn uiterlijk. Ik riep ook dat ik een ander niet zou veroordelen op zijn uiterlijk. Het innerlijk is hetgeen dat telt. Toch?? En dat is dus gewoon iets dat niet waar is! Niet in mijn wereld! En hoe hypocriet gezien ik ook wil dat men bij mij verder kijkt dan wat het oog laat zien. Waarom ik dit wil? … Omdat ik dacht dat daar mijn grootste kracht lag. Mijn karakter. Van mijn uiterlijk moest ik het niet hebben. Een gedachte die ik zeker 10 jaar met mij meedroeg. En juist ik,… juist ik betrap mijzelf erop dat ik mij eerder aangetrokken voel tot mooie mensen! Verraad ten opzichte van mijn eigen idealen!
Mooi mens
Een mooi mens is niet dik en niet dun. Niet lang en niet kort. Niet zwart en niet wit. Ik kan geen standaard definitie geven van wat een mooi mens in mijn wereld is… Het is een lach, een twinkeling, een blik van oprechte interesse in een ander… Niet knap knap. Niet oppervlakkig knap. Mooi. Diepgaand. Tot in zijn of haar diepste kern. Het is dat lichtje in je hart dat weerkaatst. In je ogen, in je gelaat. Het lichtje dat van binnenuit verwarmt en waarmee je mijn wereld iets mooier maakt. Straalt. De zon laat doorbreken. De reden waardoor ik aan het einde van de dag even stil sta bij de ontmoeting die wij hadden, al duurde deze slechts seconden. Jij maakte indruk en maakt voorgoed deel uit van mijn gedachten. Dat is jouw gave. Omdat je mooi bent.
Hypocriete Ikke
Dus… mond vol tanden. Ja! Omdat wat ik zie met het blote oog waarneembaar is. Dus beoordeel ik mijn medemens op zijn uiterlijk. Op wat ik zie, want mogelijk heb ik nog geen woord met je gewisseld. Dat is toch oppervlakkig en bovenal… in strijd met hoe ik graag door en ander wordt beoordeeld??
Hypocriet!
Lekker dan!
Een verwarrend verhaal? Ja wellicht. Ik ben er ook nog niet achter waar ik precies staat. Voor op dit moment geld dat ik nog niet met mezelf door één deur kan betreffende mijn gedachten en dit onderwerp. Ik denk er nog eens over na…wordt vervolgd.
