Reeds drie keer eerder schreef ik over Lipoedeem. Over wat het doet met mijn uiterlijk, mijn zelfvertrouwen, de schaamte , de haat- liefde verhouding die ik heb met mijn lichaam. Maar ook de pijn. Hoe ik mezelf jarenlang liet tegen houden in het lopen, in het fietsen door een het gebrek aan kracht in mijn benen… Maar wel een gebrek in mijn benen dat ik zelf teweeg bracht door mij als slachtoffer te gedragen ten opzichte van deze aandoening.
Meer zijn dan mijn benen
“Je BENT geen Lipoedeem, je HEBT Lipoedeem” -Mark Jensen-
De focus leggen op wat ik niet kan. Dat is iets waar ik me heel makkelijk achter kon verschuilen. Ik heb mijn gewicht en de Lipoedeem ook zeker als excuus gebruikt om dingen niet te hoeven doen. Maar daar kom je niet verder mee. Hoe opgelucht ik ook was om iets niet te hoeven doen omdat mijn excuus geaccepteerd werd, het knaagde aan me. Dat knagen kon ik heel lang negeren, maar een schuldgevoel ten opzichte van mijn lichaam werd uiteindelijk groter.
Je BENT niet, je HEBT. Een uitspraak van coach Mark Jensen die mij enorm heeft geholpen. Iets ZIJN zou betekenen dat de aandoening de overhand heeft. Dat zou mij in die slachtofferrol houden. Maar ik ben zoveel meer en mijn leven is zoveel meer waard. Ik ben meer dan mijn die aandoening, meer dan enkel mijn benen.
Wat wel mogelijk was
“Kijk eens naar waar je benen je wel brachten!” -Bianca-
Mijn benen brachten mij de halve marathon van Egmond. In Zandvoort 30 kilometer. Honderden kilometers inmiddels die te voet op op de fiets werden afgelegd. Ze bezorgden mij mijn Duo Penotti-voeten. Mijn afval proces zou vele vele malen minder voorspoedig zijn verlopen als ik mijn benen niet had betrokken in deze verandering. Maar bovenal zorgen ze voor een stukje geloof in mijzelf, een hernieuwd vertrouwen in mijn lichaam waar ik nog dagelijks aan werk. Een honger om nieuwe bergen te beklimmen en een lichaam vol energybubbels als ik een onmogelijk lijkend doel toch behaal. Mijn benen blijken van waardeloos, waardevol te zijn in mijn leven.
Mijzelf laten zijn wie ik ben
“Jij bent jij, met of zonder Lipoedeem.
Jij bent jij, omdat alleen jij de kracht bezit om jij te kunnen zijn…” –Mye-
Verraad, eerder voelde ik dit toen ik nog voor het afvalproces zat. Het geeft weer dat ik mezelf in de huidige vorm niet goed genoeg acht. Niet tevreden ben met hoe ik in het leven sta. En eigenlijk vind ik mezelf een heel mooi mens.
Er zijn momenten dat er weerstand is als er gepraat wordt over ingrepen betreffende Lipoedeem. Er zijn momenten dat het voelt alsof ik mijn benen en wat zij voor mij deden de rug toekeer als ik er alleen al over nadenk. Ik geloof niet dat ik mooier wordt als mens door een ingreep. Ik geloof ook niet dat enkel een cosmetische ingreep voldoende is om voorgoed van Lipoedeem verlost te zijn. Ik denk dat het in het lichaam blijft zitten, in het hoofd. Dat deel gaat niet zomaar weg. Ook met een ingreep zal het keihard werken zijn om leefstijl, body, mind and soul op één lijn te krijgen. Een ingreep is niet zaligmakend. Niet in mijn gedachtewereld.
Ik kies voor acceptatie
Ik kies voor mijn benen in hun huidige vorm. Ik kies voor verbetering door het gevecht wederom aan te gaan met de pijn, het ongemak en ja, ook de schaamte. Het zijn mijn benen. Ze brachten mij waar ik nu ben. Dat is genoeg reden om van ze te houden, want waar was ik zonder ze geweest? <3
Foto’s met dank aan Mye Denekamp van MomentGeluk
