“Vandaag ga ik een berg beklimmen en de top bereiken…”
Dat was mijn mantra, dat zat in mijn hoofd. Een hoofd dat tegenstrijdig werkte, want ik zou het allemaal wel even doen, ik zou de wereld wel even bewijzen wat ik zou kunnen. Dat moest! Want ik was van zover gekomen… en dan toch dat fluister-stemmentje van mijn Oude-Ik.
Wat bracht 24 maart mij, waar liep ik tegen aan en wat zijn verbeter punten. Zou ik het ooit weer willen doen? Dertig kilometer lopen.
Morning Coach!
Maandagochtend, 26 maart, two days after. Voor altijd in mijn herinnering gegrift: De 30 van Zandvoort. Was ik overmoedig? Ja… en nee. Viel het me mee? Ja… en nee. Was het intensief? Ja… en ergens viel het ook weer mee, achteraf gezien dan. Ga ik dit nog een keer doen? Ja! Volgend jaar loop ik hem weer.
Toch Coach Awesome, ik liep het niet fluitend. Het lichaam had het zwaar en ook mentaal kreeg ik het echt even moeilijk toen ik rond de 16 km door mijn enkel ging. Veel klimmen en dalen, trillende benen van de inspanning. Het besef dat ik onhandiger werd. Dat stukje coördinatie. Voeten niet goed optillen niet uit gemak, maar omdat het te zwaar was. Boomwortels en uitstekende stukken steen. Crap! AUW!
Twijfel. Het mezelf willen bewijzen. Tegen de wereld. Tegen de Lipoedeem die in mijn benen zit. Tegen het idee dat in mijn eigen hoofd zat dat ik met mijn overgewicht geen grootse prestaties kon bereiken. Wat is wijsheid? Loop ik door? Doe ik er verstandig aan? Ik besloot in ieder geval nog één stempelpost te pakken, het stuk parcours waar ik het meest tegen op zag. Vanaf dat punt besloot ik dat ik de laatste stempel wilde halen. En zo belandde ik uiteindelijk 7,5 km voor de finish.
Hulde aan de supporters
Had ik op die 7,5 km voor de finish geen telefoontje van gastblogger Mye gehad, die mij al een paar keer had proberen te bellen, dan had ik wellicht de bus gepakt naar Zandvoort. Niet finishen, maar wel mijn langste afstand maken. Niet de demonen in mijn hoofd verslaan, niet mezelf bewijzen op 30 km, maar wel op 22,5… Verbazingwekkend vond ik het hoe makkelijk Mye mij ‘overhaalde’. Voor mij leek het alsof ik weinig weerstand bood. Eigenlijk was het meer dat ik de bevestiging kreeg dat ik door moest. Want ja, natuurlijk was dat wat ik wilde! En dus liep ik. Niet snel, maar hoe verder ik kwam hoe meer mijn bounce terug kwam in mijn stappen. Medewandelaars die informeerden, een paar kilometer met mij opliepen. Mye en Macha op het 29 kilometer punt. Jullie! Mijn supporters en ridders bij de finish. Het dorp binnen komen en door het bandje toegezongen worden met mijn naam(?!?). Onverwacht toch Nessie en Morgan tussen jullie ontdekken (van 11.11). Het besef hoe belangrijk supporters zijn. BAM! Hulde aan jullie!
Toch een kleine MAAR
Achteraf bekeken. Wat ging er goed. Wat niet. Mijn tas thuis uitpakkend kwam ik erachter dat ik maar een vierde van mijn eten op had. Ja. Wat had ik gegeten? 2 pannenkoekjes. Ik had 30 km gelopen op 25 gram havermout en 1 fles water van 0,75 liter. Ik dacht terug aan de trillende benen. Inspanning of had ik mijn lichaam te weinig gevoed? De opmerkingen dat ik bleek zag toen ik over de finish kwam. Gister, zondag, toen ik rillerig was, koud, me ziek en koortsig voelde mogelijk omdat ik ook na het lopen geen eiwitten aanvulde, de koolhydraten vermeed en voor een geitenkaassalade koos. Niet voldoende vocht nam om aan te vullen.
Was ik dan niet goed voorgelicht? Dat was het niet. In de verste verte niet. Ik volgde je advies op. De 78% chocolade. De ruwe amandelen. Je hebt het me allemaal van te voren verteld. Van de havermoutpannenkoekjes weet ik dat ik een energyboost krijg. Ik was te druk in mijn hoofd. Voelde geen honger. Wellicht omdat ik op vetverbranding zat. Het willen bereiken van de finish nam mij volledig in beslag. Ik at minder dan op een normale werkdag. Water drinken deed ik mondjesmaat om niet te hoeven plassen tussen de stempelposten door…Leerpunten, leerpunten, leerpunten. Wat maakte ik deze tocht onnodig zwaar voor mezelf.
Coach Awesome, dank voor je geloof en support. Dank dat je bij die finish stond. Dank dat je rond de 10 km stond te zwaaien vanaf 11 hoog. Dank voor de aanloop hier naar toe. Volgend jaar doe ik hem weer. Ik ga me toeleggen op 20 tot 25 km-loopjes zodat de overgang naar de 30 minder groot zal zijn in het komende jaar EN ik wil heel graag je hulp en advies betreffende het hoe te verdelen van de voeding. Dat is mijn enige MAAR. Want voor de rest geldt maar 1 ding: TROTS! Kun je mij inzicht geven OF, en WAAR ik de fout in ben gegaan?
Die dag heb ik een berg beklommen, en de top bereikt
B.
Hey Barb!
Ik moest wel lachen om je laatste zin. Je gebruikt overal juist heel mooi het woord “leerpunten” maar je sluit af met waar je de “fout” bent ingegaan. Net als bij de uitvinder van de gloeilamp, Edison. Hij gaf aan dat hij niet 10.000 keer faalde/de fout inging, maar hij zei dat hij 10.000 leermomenten had, zodat hij juist daardoor de gloeilamp met succes kon maken.
Maar goed, je vraagt wat te doen met voeding en lange inspanningen. Je had al succeservaring tijdens je lange trainingen met mijn voedingstips, en bij zo een evenement krijg je ook water en voedsel beschikbaar, dus een aantal keuzen van je die dag deden mijn wenkbrauwen verbaasd fronsen. Voeding is echter een ontzettend interessant onderwerp waar absoluut geen consensus over bestaat tussen wetenschappers. Ik kan daardoor alleen zeggen wat mijn mening is na alle kennis die ik opdeed over voeding, nog actief leer over voeding door nieuwe wetenschap en zelf ervaar in de praktijk van sporten en bewegen.
Je wandelde ongeveer 8 uur lang. Dat is een inspanning van lange duur op matig intensief tempo. Mijn eerste vraag aan je is inderdaad waarom je gedurende de hele dag minder at dan op een normale dag?
Vochtinname
Maar veel belangrijker nog: je vochtinname. Die was uiteraard onvoldoende. Ik snap je verantwoording ervan, maar liever vaker de bosjes in dan jezelf uitdrogen want dat doet prestaties zeker afnemen, evenals gezondheid. Ik zou 2 liter water meenemen (plus nog het water dat je onderweg krijgt), aangevuld met een snufje Himalayazout of zeezout (zweten is belangrijk zout verliezen namelijk) en eventueel nog een theelepeltje honing erin.
Maar dan nu de roemruchte wereld van voeding en sport…en eigenlijk voeding in het algemeen.
Ik ben beslist geen voorstander van jezelf voor, tijdens en na de workout jezelf belachelijk volpompen met koolhydraat, koolhydraat, koolhydraat. Je weet wel: sportdrankjes, brood, krentenbollen, banaan, liga’s, crackers, bergen pasta na de training, etc. Waarom?
Met torenhoge bloedsuikerpieken in het lichaam door het eten van koolhydraten, moeten ook torenhoge insulinespiegels komen om die gevaarlijk hoge bloedsuikerspiegel omlaag te trekken. En die gecombineerde situatie kent zacht gezegd nogal wat nadelen:
- Hoge bloedsuikerpieken zijn schadelijk. De verbranding van bloedsuiker gaat namelijk gepaard met giftige afvalstoffen (vrije radicalen) die celschade creëren. En hoge bloedsuikerpieken creëren extra veel glasachtige moleculen (advanced glycation endproducts, AGE’s) die vaatschade creëren en ook ontsteking (nare chemicaliën vanuit een overactief immuunsysteem) in het lichaam. NB. 95% van alle ziekten komen voort uit (laaggradige) ontsteking o.a. omdat ontstekingen door heel het lichaam kan reizen.
- Hoe meer koolhydraat men eet, hoe minder vet men verbrandt, want het lichaam geeft juist voorrang aan de verbranding van die schadelijke bloedsuikerpieken i.p.v. aan lichaamsvet. Insuline slaat enerzijds vet op én belemmert gelijktijdig de vetverbranding.
- Waar koolhydraat is, moet insuline zijn en insuline verhoogt de bloeddruk op 3 manieren (vaatvernauwing, activering sympathisch zenuwstelsel en vasthouden van zout in de nieren).
Insuline is een natuurlijk anabool hormoon. Hij bouwt namelijk van alles op in het lichaam. Insuline bouwt aan glycogeen (de koolhydraattanks in de lever en spieren). Insuline helpt ook wat bij de spieropbouw…maar insuline is helaas het nummer 1 vet opslaghormoon en nog erger: insuline bouwt verder aan de groei van kankercellen. Dus lang leve de sportdrankjes, energybars en bergen pasta na de training…en last but not least zetmeel, brood en junkfood (lees hier overal sarcasme)
Wat ik eet vóór, tijdens en na de workout
Daarom eet ik vóór de workout voedsel dat een stabiel effect heeft op de bloedsuikerspiegel, zoals noten, >70% chocolade of volkoren havermoutpannekoekjes met ei, extra vierge olijfolie, zeezout, kaneel met bosbes en roomboter. Of zilvervliesrijstwafels maar bedekt met eiwitbronnen en vetbronnen. Tijdens de korte maar hoog intensieve workout eet ik niets. (Maar in jouw geval zou ik iets eten waar ik in de training achter kwam dat ik prima kan handelen tijdens de workout. Ook de wetenschap zegt dat dit zelf ontdekken is.) En erna eet ik iets eiwitrijks en vetrijks met groenten.
Train jezelf zoveel als mogelijk naar het zijn van een lichaamsvetverbrander
Ideaal is het om je lichaam zoveel als mogelijk te trainen naar het zijn van een vetverbrander, door de inname van koolhydraatbronnen zo laag als mogelijk te houden en meer over te stappen op eiwit en vooral vetbronnen. Wist je namelijk dat slechts 1 kg lichaamsvet al 7700 kcal bevat aan energie? Met gemak heeft men dan minimaal 70.00 kcal aan vet in het lichaam. Maar glycogeen (de koolhydraattanks in lever en spieren) heeft ongeveer slechts 2000 kcal. Wat eenvoudig betekent dat na ongeveer 32 km hardlopen (of een soortgelijke intensiteit) de tank letterlijk leeg is. En als het baasje het lichaam alleen maar heeft geleerd om een bloedsuikerverbrander te zijn, via al die dagelijkse bergen aan koolhydraten, dan kan die onvoldoende snel energie vrijmaken uit zijn of haar vetreserves. Het krijgen van energie duurt dan letterlijk lang terwijl de inspanning intensief is en dus schreeuwt om veel directe energie. Groot prestatieprobleem dus!
Topsport en laag in koolhydraten zitten?
Maar als je het lichaam traint om een lichaamsvetverbrander te zijn (ipv bloedsuikerverbrander) door je koolhydraatinname zoveel als mogelijk te beperken, dan kan van die prachtige lichaamsvetreserves gebruik worden gemaakt! En snel ook! Wist je dat o.a. Paula-Newby Fraser (8-voudig wereldkampioen triatlon) dat doet door juist laag in de koolhydraten te zitten maar juist hoger in de vetten. (Tevens dé aanpak om diabetes type 2 om te keren)
Hoe laag in de koolhydraten?
Hoe laag je uiterlijk kunt (of wilt) zitten in je koolhydraatinname is maatwerk en verschilt per individu, maar dat is zeker niet 3 koolhydraatrijke maaltijden eten op een dag. Eerder een halve tot 1 of 2. Doorgaans ontstaat na 1 tot 2 weken een mooie basis qua vetadaptatie, en na 100 dagen een optimale voor (top)sport. Een geen geleidelijke maar snelle switch maken naar laag zitten in koolhydraatinname kan de eerste dagen of weken hoofdpijn en vermoeidheid betekenen. Je voelt je ellendig terwijl je juist beter wordt, want gifstoffen uit verbrande vetcellen komen dan vrij in het bloed. Drink dan veel water en doe rustiger aan. En weet dat het voorbij gaat! En weet dit: doe je het niet (koolhydraat aanzienlijk beperken) dan krijg je de vetopslag en bizarre schade van hoge bloedsuikerpieken en insuline.
Maar je bent ruim 40 kg kwijt nu omdat je juist ver bent in dat proces van een optimale vetverbrander zijn! (PS. En die vetadaptatie kan nagenoeg echt iedereen, aangezien slechts een paar procent van de bevolking vet niet goed kan omzetten in energie en vet uit voeding dan juist wel opslaat als lichaamsvet. Laag of matig in koolhydraat én laag of matig in vetten is voor hen dan belangrijk.)
Wees mild voor jezelf in je proces voorwaarts, en enjoy the ride!
Je coach,
Mark
