… Ergens kreeg ik een keer een terugkoppeling van je Coach Awesome… Letterlijk weet ik hem niet meer, maar het kwam er op neer dat bepaalde dingen die jij mij verteld hebt blijven hangen. Dat jij dagen, soms weken later opeens een berichtje van mij kan ontvangen waarin dat opeens terug komt.
Mijn wereld
Zo werkt mijn wereld. Zo werkt mijn hoofd. Ik weet nog dat ik bijna een jaar geleden tegen je zei dat ik me vaak ‘dom’ voelde. Dingen niet begreep die je zei. Altijd meer tijd dan een ander nodig leek te hebben om jouw woorden om te zetten naar mijn taal of naar plaatjes. Dan begreep ik het opeens wel. Het ligt niet aan jouw taalgebruik, maar mijn hoofd kiest gewoon zijn eigen tempo. Wellicht is het ook een beetje onzekerheid…Hoe dan ook, na weken kan zoiets opeens weer naar boven komen drijven omdat de tijd dan wel rijp is om het te kunnen begrijpen.
Bijna een jaar verder weet ik dat onwetendheid niet hetzelfde betekent als dom zijn, en dat, wanneer ik wil, ik heel veel kan leren. Ook onze conversaties zitten in het Hier en Nu op een ander niveau dan tien maanden geleden… toch komt er af en toe nog zo’n berichtje bij jou binnen. Het niet begrijpen, het ergens niet mee eens zijn, of geschrokken zijn van een bepaalde uitspraak kunnen allemaal reden zijn waarom dat gebeurt. Jij houdt mij een spiegel voor, en spiegels zijn altijd confronterend geweest voor mij.
Normaal worden
Ik trotseerde bergen de afgelopen maanden, friend Mye kreeg mij weer op een fiets, onder jouw begeleiding leerde ik, naast omgaan met mijn eetgedrag, letterlijk bergjes beklimmen, wandelingen maken in de duinen en zelfs om weer te springen. Ik durfde zelfs buiten adem te zijn in jouw bijzijn. Je weet dat ik deze vooruitgang lang heb tegengehouden. Uit schaamte. De schaamte dat ik dingen niet kon die voor een ander normaal waren. En toch… toen jij naar aanleiding van bovenstaande zei: ’Barb, je wordt normaler!’ kwam het hard aan. De euforie van het moment werd even getemperd, want hey, je had gelijk. Ik was degene die niet normaal was. Niet in de capaciteit van mijn lichaam. Terwijl dat lichaam lange lange tijd hetgeen was wat mij definieerde in mijn gedachten. Dat lichaam bepaalde toen wie ik was.
Jouw wereld
Bij jou thuis, zittend op de bank met een kop thee, kijk ik je aan terwijl ik het schilderij van de wereld boven je hoofd zie. ‘Ja, ik ben nu in jouw wereld ‘ denk ik … Een wereld waarin ik over angsten wordt heen gezet, wordt uitgedaagd en een wereld waarin ik soms dat spiegelbeeld van mijzelf recht aan dien te kijken.
Mijn normaal, was niet normaal.
Wat kostte het mij een moeite om die opmerking te incasseren. Wat was ik gewend geraakt aan dat wat voor mij normaal was geworden. Het lijkt een soort van vluchtgedrag vind je ook niet? Om oogkleppen op te zetten en zo buiten te sluiten wat normaal is en dan een eigen waarheid te creëren. Gewenning?
Uiteraard kan er gediscussieerd worden wat normaal is. Maar truelly, niet kunnen fietsen, buiten adem zijn eer je de straat uit bent ( en ja, ik woon op nummer 5) is gewoon niet normaal! Voor niemand niet.
Terugkeer naar mijn wereld
Ik keer weer terug, ik laat jou en je wereld achter, daal af naar de wereld waar ik met beide voeten op de grond sta en waar ik het normaal zijn een plekje moet geven. Ik keer terug in de wetenschap dat ik lichamelijk steeds meer zal gaan voldoen aan wat de meeste mensen kunnen, zonder angst en zonder vrees. Ik keer ook terug in de wetenschap dat mijn hoofd verre van normaal zal zijn. De dankbaarheid, mijn liefde voor elk klein gebaar, bloempje, beestje… Het hoofd dat nooit stil is en altijd in beweging, dat ben ik, het definieert mij. Dat is wie Barbara is, niet het lichaam waarin ik gevangen zat.
Normaal zijn… hoe zit dat nu precies Coach?
Hey Barb!
Ja confronterend hè, zo een uitspraak. Ik bedoelde overigens niets confronterend ermee, maar eerder gewoon een stukje realiteit teruggeven. Althans zoals ik die zie. En ik bekijk het juist positief want ik erken juist je groei voorwaarts via zo een uitspraak. Ik heb namelijk zo geleerd dat winnaars in het leven altijd hun ogen wagenwijd open houden voor de realiteit. Zowel de realiteit van successen als van de realiteit van wat niet werkt. Winnaars in het leven erkennen namelijk altijd hun krachten (hun successen) én dealen met de dingen van het leven die niet goed gaan. Dat maakt ze winnaars want ze durven te omarmen wat ze wel goed doen en pakken aan wat aangepakt dient te worden. Niks valse bescheidenheid dus bij hen maar juist uit zelfliefde open ogen hebben voor wat zij prachtig voor elkaar krijgen. (Dat geeft namelijk veel zelfvertrouwen en motivatie om voorwaarts te blijven gaan in het leven.) Maar ook ogen volledig open voor planeet realiteit, want problemen en tegenslag horen bij het leven als eb en vloed. En alleen actie doet “eb” ontstaan.
Barb, ik zie jou als een winnaar in het leven dus behandel ik je ook zo. Je successen laat ik je dus krachtig omarmen maar ik laat je ook erkennen wat verkeerd gaat. Ik behandel je dus normaal, juist altijd gedaan, vanaf moment 1.
Maar ik snap je hoor, want te horen krijgen dat je normaler wordt betekent ook doorhebben dat het vroeger niet normaal ging. Maar heeeeel belangrijk om te weten Barb: je was als mens compleet normaal! Altijd! Alleen je situatie van extreme obesitas vroeger was niet normaal. Een subtiel maar extreem belangrijk verschil. Je was dus altijd prachtig als mens én normaal. Je situatie van toen echter. Je jeugd. De mensen die je koos toe te laten in je volwassen leven en wat ze jou aandeden. Emotie-eten en extreme obesitas, etc. Die situaties waren mijns inziens ongelooflijk abnormaal, omdat ze jou beschadigden qua lichaam en geest. Dus…lang leve normaal worden qua situaties in je leven. Maar normaal als mens was je al- en altijd. Je was mens. Je deed namelijk wat je wist om je hoofd boven het water te houden. Net zoals ieder mens doet wat ie weet bij problemen en tegenslag. En dat maakt je heel normaal, want je bent mens.
Maar ik gooi er een schep bovenop. Ik durf te wedden dat je juist door omhelzing van je verleden voor wijsheid, dat je jouw toekomst abnormaal goed gaat maken. Je bent van nature namelijk zo ontzettend en écht dankbaar. En dat i.c.m. je enorme groei voorwaarts en alle successen nu al via zoveel actie van je, kun je er allemaal dubbel goed van genieten. Meer dan van een “normaal” mens vind ik, om dat woord weer even aan te halen. Dus ik zou zeggen Barb: word lekker abnormaal, word abnormaal goed;)
Je coach,
Mark
Heb je vragen voor blijvend gewichtsverlies coach van emotie-eters Mark? Je kunt hem mailen op info@markjensen.nl of bereiken op 06 24553879.
Foto’s met dank aan MomentGeluk.