De laatste ochtend van het oude jaar. Een terugblik op een voorbij en veelbewogen jaar? Nee niet echt, een paar overpeinzingen misschien. Een paar lichtjes op de grens van oud naar nieuw. Het jaar 2017 kent de dankbaarheid die ik voel in mijn hart, de dankbaarheid voor de beweging die het veroorzaakte. Ook de mensen die mij omringen kennen deze dankbaarheid. De mensen die mij de kans en ruimte geven om de beste versie van mijzelf te worden. De mensen die met mij mee denken, niet voor mij denken.
Nobody but me is gonna change my story
Het belangrijkste dat ik heb geleerd? Dat ik zelf verantwoordelijk ben voor waar ik sta in het leven. Niemand anders dan ik kan mijn verhaal veranderen. Aan de zijkant staan en toekijken hoe een ander beslissingen voor mij maakt is voorgoed tot het verleden is gaan behoren. Niet een ander, niet het leven, niet de omstandigheden. IK heb altijd een keuze, en die keuze, die bepaalt waar ik sta en hoe ik daar sta. Meer dan ooit de volledige overtuiging dat IK leidend ben.In de zorg voor mezelf, in het pad dat ik bewandel en in de bestemmingen die ik wil bereiken.
Niet meer ‘kiezen uit angst’
Door de beslissingen die ik maak zal ik mijn bestemming wijzigen. Mijn bestemming staat vast, maar door bijvoorbeeld uit angst ergens voor weg te lopen verandert het. Misschien bereik ik de bestemming met een omweg, misschien is de bestemming door mijn beslissing onbereikbaar geworden… Wie zal zeggen hoe het verlopen was ‘als’.
…Maar ook dan, dan was het mijn keuze om me te onderwerpen aan de angst. Om hem niet recht in de ogen te kijken. Keuzes en gevolgen, wat een mooi gegeven als je eenmaal de kracht van je eigen keuzes beseft.
Ik leer mezelf steeds meer aan om rechtop te blijven staan, benen in spreidstand, handen in mijn zij, als de angst mij in wil halen op mijn pad. Mij mee wil trekken in zijn afgrond. Angst gaat niet meer met mij aan de haal, komt niet meer voorbij mij. Ik bepaal, niet hij. Dit gaat niet zonder moeite. Dit gaat niet zonder spanning maar het gààt. Simpelweg door de confrontatie aan te gaan.
Mijn zoektocht
Op deze laatste dag ben ik op zoek naar de lichtjes, de lichtjes die mij langs mijn pad het nieuwe jaar in zullen leiden. Morgen zal ik langs dezelfde route op zoek gaan naar 2018, om me voor te stellen. Om hem kennis te laten maken met de Barbara die ik dan zal zijn, op 1 januari 2018. Voor nu volg ik mijn pad dat mij daarheen zal leiden. Het pad vol lichtjes die ik in dankbaarheid tot het verleden laat behoren terwijl ik de lichtjes meeneem over de grens van oud naar nieuw. Op weg naar een jaar met nog meer beweging.
