Eerder kon je lezen hoe Patricia een droom heeft. Een droom waar ik heel veel respect voor heb. Tijdens de marathon van Rotterdam 10 km hardlopen. In 2019. Vanwaar mijn bewondering? Het hardlopen. Ik durf het nog niet aan. De combinatie van mijn huidige gewicht versus de belasting van mijn gewrichten. Het is nog niet mijn tijd om dat pad te bewandelen.
…En dan, als ik de inzending van Patricia lees denk ik: Deze dame doet het toch maar even! Misschien niet zoals ze zich van te voren had voorgesteld maar elke stap is er eentje voorwaarts op haar pad. Dat pad dat zal leiden naar die ene bijzondere dag in 2019. Halleluia en Praise to Patricia voor het najagen van haar droom.
Het begin van de training
Patricia schrijft: “Begin maart en mijn hardlooptraining staat op het punt om te beginnen. Vol zenuwen pak ik vrijdag alles bij elkaar en lees ik nog één keer alle voorbereidende artikelen door om er zeker van te zijn dat ik alles heb.Maar dit blijkt allemaal voor niets want de trainer is ziek dus de training wordt geannuleerd, met een soort van passieve opluchting val ik op de bank. Passieve opluchting want hoewel ik al maanden hiernaar heb uitgekeken vind ik een eerste ontmoeting altijd wat eng, mede ook omdat ik bang ben om niet met de groep mee te kunnen komen.
Dinsdag is de volgende training en ontmoet ik allemaal lieve mensen met hun eigen doel, zo spreek ik met iemand die graag eind dit jaar een marathon wil hardlopen. Vol verwondering en bewondering luisteren we allemaal aandachtig naar ieders motivatie om deze cursus te volgen.
Na de voorstelronde begint het echte werk, de warming-up en na 10 minuten heb ik al het gevoel dat ik doodga… dan moet je dus nog 40 minuten trainen. We beginnen met een intervaltraining van 3 minuten stevig doorwandelen en 1 minuut rennen op gemiddeld tempo, als afsluiting krijgen we nog wat huiswerkopdrachten mee.
Tussen de trainingen op dinsdag en zaterdag wordt er namelijk verwacht dat je ook wat oefeningen doet om je conditie op te bouwen en om je spieren te laten wennen aan het rennen.
Het vormen van weerstand
Na 4 trainingen te hebben gevolgd vormt er wat weerstand in mij en ik besluit hier geen gehoor aan te geven want ik vind dat ik deze cursus moet afmaken. Ik ben eraan begonnen met een doel en dat zal ik toch echt halen.
Terwijl we op de trainer staan te wachten verteld een van de medecursisten dat hij stopt met de training, hierna volgt er nog een medecursist die te kennen geeft dat ze twijfelt.
We praten er met z’n allen over het gevoel dat er heerst en komen tot de conclusie dat het vooral door de trainer komt en zijn opmerkingen tijdens de trainingen.Deze opmerkingen zorgen ervoor dat we allemaal het gevoel hebben “niet goed genoeg” te zijn voor zijn tijd.
Na deze training kom ik thuis en besluit alle gevoelens heel even in de kast te zetten en er een nachtje over te slapen. De volgende ochtend is het gevoel nog steeds aanwezig en neem ik het besluit te stoppen met deze cursus.
Het stoppen voelt als falen….
Van falen naar plan de campagne
Een paar dagen verder is het gevoel van falen verdwenen en bedenk ik me dat er meerdere wegen naar Rome leiden dus waarom dan ook niet voor mijn weg naar de finish op de Coolsingel in 2019.
Er zijn meerdere verenigingen waar je een beginnerscursus kan volgen dus ik ben nu hard op zoek naar een vereniging en hoop dan eind dit jaar een nieuwe poging te wagen.
Tussenstappen
Ondertussen ga ik nu 2/3 keer in de week naar de sportschool, 1/2 keer krachttraining en 1 conditietraining in de vorm van een pittige dansles. De resterende dagen loop ik veel buiten en heb ik een opbouwend intervalschema waardoor ik nu (al) 2 minuten kan rennen met 1 minuut wandelen.
De voortgang gaat misschien langzaam maar elke stap is er één.”
You go Patries! Ga voor je droom!
