Oef… Dat was even slikken hoor.
In de opstartperiode van My Storybook kreeg ik van Patricia de allereerste bijdrage toegemaild. Wauw! Ik had zelf ondertussen de website vormgegeven en had net de tekst af die je zal kunnen vinden onder de knop Once upon a time. Maar dat allereerste schrijfsel van één van mijn gastschrijvers, het besef dat My Storybook nu op het punt stond om echt echt te worden wat ik hoopte, een samenwerking tussen een groep geweldige inspirerende mensen, … dat was wel een momentje voor mij hoor.
Ze schreef een verhaal dat ze persoonlijk aan mij richtte over het tot stand komen van een vriendschap tussen een schrijfster en een lezer. Hoe mooi dat Mijn Woorden de basis zijn van iets, wat ik nu al ervaar als een vriendschap voor het leven… Dankbaar. Dankbaar voor het begrip, de inzichten, het feit dat ze mij kan wakker schudden als ik vastloop en haar geloof in mijn dromen.
Tries! Je bent van onschatbare waarde, voor My Storybook en voor mij persoonlijk. Thank you for being a friend! <3
‘Lieve Barbara,
Je vraag of ik wat wilde schrijven voor MSB kwam onverwachts, want ik was daar totaal niet mee bezig. Ik vind het leuk om je ideeën te horen en nu mag ik daar zelfs een klein onderdeel van uitmaken.
We hadden eigenlijk niet zo besproken over wat het moest gaan, maar ik denk dat het voor de eerste keer misschien wel leuk is om te vertellen (in briefvorm) hoe onze vriendschap is ontstaan en hoe belangrijk en openbarend deze voor mij is.
Hoe lang we nu al vrienden op Facebook zijn weet ik niet eens, maar ik weet nog wel hoe onze online vriendschap begon. Jij begon net jouw gastblogs te schrijven voor wondervol.nl en ik weet nog dat ze mij raakte, dat ik niet anders kon dan er iedere keer (want toen waren ze volgens mij nog niet wekelijks) weer een lieve reactie te plaatsen.
Jij was het, die mij het eerste berichtje stuurde via Facebook Messenger met de vraag “Ben jij de Patricia die altijd reacties achterlaat op Wondervol?”.
Ik weet nog dat ik onder de indruk van je was, om zomaar een vreemde aan te spreken…
Wat volgde waren veel contactmomenten door de jaren heen, deze konden bestaan uit korte berichten, kaarten per post en ik heb je zelfs 2 keer verrast met een heel pakket per post. Jouw reacties waren altijd zo liefdevol en oprecht.
Er is toen een vriendschap geboren.
Mijn aanbod om een kop thee te drinken zorgde voor wat nervositeit, bij jou… maar eerlijk toegegeven ook bij mij, want wat nou als het helemaal niet zou klikken in het echt?
Het duurde dan ook even voordat we een datum gepland hadden en toen moesten we hem allebei nog een keer afzeggen, maar al dit tijd heb ik het volle vertrouwen gehad dat we elkaar een keer zouden ontmoeten.
Afgelopen september was het dan eindelijk zo ver. We hadden afgesproken een kop thee te gaan drinken, het liefst in Zandvoort want dat is een beetje jouw tweede thuis en nu ook wel een beetje die van mij.
Maar van alle mooie weersvoorspellingen die we de dagen ervoor zagen kwam weinig terecht, want toen ik op de trein stapte naar jou toe, regende het al 2 dagen non-stop, maar we hielden goede hoop.
Eenmaal op het perron aangekomen voelde het direct oké en bleken alle zenuwen voor niets geweest.
We hadden zelfs geheel toevallig allebei een kledingstuk met een streepje aan, zo hadden we samen “een streepje voor” op de dag die komen zou.
Jij wilde nog steeds graag naar Zandvoort dus zo stapte we samen al kletsend op de trein.
In de weken ervoor had je mij gevraagd of ik graag mee wilde doen aan de Embrace Yourself shoot, je legde vol passie en motivatie uit waar deze voor jou en Mye voor staat en ik was direct enthousiast en zo hadden we een mooi doel.
Van een kop thee in de strandtent op naar het strand, om foto’s te maken en toen was daar ook nog de zon. We grapte samen over hoe hij ons gegund werd, maar we voelde ook allebei de dankbaarheid voor de warme zonnestralen.
De zon bleef de hele dag hangen en tijdens de wandeling op het strand besloten we om terug te lopen naar de strandtent om ook samen nog wat te lunchen.
Ik vond het heerlijk, samen met jou in de zon genieten van een heerlijke lunch en ontdekken hoeveel we toch met elkaar gemeen hebben.
Ook al verschillen onze levens op veel vlakken, in de basis zijn er toch heel veel momenten en herkenningen in onze ervaringen en verhalen.
Sinds onze ontmoeting is onze vriendschap nog hechter geworden, hebben we samen veel dingen gedeeld en daardoor durfde ik eindelijk aan iemand mijn angsten te vertellen omdat ik wist dat jij ze zou begrijpen.
Embrace Yourself is voor mij veel meer geworden dan alleen foto’s samen maken. Jouw openheid tijdens onze gesprekken hebben mij doen inzien dat het echt allemaal begint bij het “omarmen” van jezelf, bij zelfliefde.
Dit wist ik wel vanuit mijn therapiesessies maar nooit viel het kwartje echt, tot jij mij in levenden lijve liet zien dat het echt kan.
Embrace Yourself heeft ervoor gezorgd dat ik met andere ogen naar mezelf kijk, dat ik durf te zeggen dat ik soms even tijd voor mezelf nodig heb, dat ik even geen superwoman wil zijn. Maar ook dat ik ambitieuze doelen durf te stellen voor mezelf en ze met jou wil delen omdat ik weet dat jij ze begrijpt.
Jouw verbazing over jouw eigen kunnen is ontroerend en zorgt bij mij voor enorm veel trots.
Dank je wel voor onze vriendschap, voor jouw vertrouwen in mij en voor het feit dat ik een van jouw ridders aan de ronde tafel mag zijn.
Het is voor mij een hele eer.
Ik kijk uit naar onze brainstormsessies om zo tot mooie artikelen te komen voor MSB.
Liefs,
Patricia
