Notice: Function _load_textdomain_just_in_time was called incorrectly. Translation loading for the gotmls domain was triggered too early. This is usually an indicator for some code in the plugin or theme running too early. Translations should be loaded at the init action or later. Please see Debugging in WordPress for more information. (This message was added in version 6.7.0.) in /home/rvdwerf/domains/mystorybook.nl/public_html/wp-includes/functions.php on line 6114
december 2017 – Pagina 2 – My Storybook

Me and My Coach: De reden voor gewichtsverlies

Je bent goed zoals je bent’

Maar wat nu als ik beter wil worden dan dat ik was? Even heel eerlijk: was ik goed zoals ik was? Nee! Mijn lichaam en mijn conditie zullen hier beiden verzet tonen. De barricade opgaan omdat zij andere ervaringen hebben. Lichaam en conditie weten wat het verleden met mij, en met hen, heeft gedaan. En dat was verre van goed.

Mijn lichaam en mijn conditie gingen met mij rond de tafel, spraken mij ernstig toe, probeerden me te overtuigen van hun gelijk. Het kon niet langer doorgaan. Uiteraard wist ik dat zelf ook, maar ik was te druk met verstoppertje spelen, druk met de struisvogel uithangen. Met mijn kop in het zand. Ik was immers goed genoeg.

Mijn spiegelbeeld; jarenlang negeerde ik haar. Vooral als ik onder de douche weg kwam en naar de slaapkamer liep. Niet of niet volledig gekleed, haren in een handdoek gewikkeld op mijn hoofd. De spiegel op de slaapkamerdeur zou me weerhouden van het verstoppertje spelen. Die spiegel sprak realiteit.

… Die spiegel heh… die spreekt nog steeds realiteit. Ook nadat er ruim 40 kilo afging. En die spiegel geeft niet weer wat ik graag zou zien. De spiegel geeft weer dat ik geen 20 meer ben maar bijna 40. Met een collageengehalte dat dramatisch gereduceerd is in verhouding tot 20 jaar geleden. Ik onderwerp mijn bovenarmen aan een kritische blik, de rest van mijn lichaam… Het gevolg van te lang niet goed zorgen voor mijn lichaam: een overschot aan vel. Dit is mijn straf.

Wat doe je, als ijdelheid, het mooier maken van je lichaam, niet meer haalbaar lijkt te zijn?

Dan besluit je dat je door gaat, verder gaat op je pad. Niet voor de uiterlijke kenmerken, maar puur uit liefde voor jezelf, je lichaam en je conditie.

Coach Awesome: hoe zie jij dit?

Wat is de juiste reden om de knop tot gewichtsverlies om te zetten? Is er één juiste reden?

B.

Me and My Coach, MAMC, MSB, My Storybook, Mark Jensen, Barbara van Vliet, goed zoals je bent, zelfliefde

Hello Barb! 

Uhm…om eerst even met de deur in huis te vallen over 1 zinnetje dat je plaatste: “Een overschot aan vel…Dit is mijn straf”? Ik houd niet van dat woord “straf” zacht gezegd. We doen immers wat we weten, en als we beter hadden geweten hadden we beter gedaan. Ik zeg die uitspraak heel vaak omdat die namelijk geen modeverschijnsel is met een geldigheidsduur van bijvoorbeeld slechts een seizoen. Vooral jij en je kwetsbare verleden. Had jij eten niet als overleefstrategie voor al je sh#t dat je meemaakte door zoveel mensen al vanaf je vroege jeugd, waar was je dan geweest? Emotie-eten hield toen je hoofd boven water in een wereld waarin je anders kon verdrinken. Maar (!) nu weet je beter en doe je ook oneindig beter.

“Wat doe je, als ijdelheid, het mooier maken van je lichaam, niet meer haalbaar lijkt te zijn?”

Jep, we worden ouder en de huid is dan minder soepel doorgaans, vooral na de overgang en bij zeer snel en veel gewichtsverlies, zoals bij gastric bypass operaties. Jij koos echter voor afvallen op de natuurlijke manier, via verandering van o.a. leefstijl (voeding, beweging, slaap en stressreductie). Iets meer dan een kg per week viel je af gemiddeld genomen. Doorgaans is 0,5-1 kg per week het advies, heeft de huid ook beter de tijd om “terug te rekken”. Je oude-ik deed echter wat ze wist en regelde toen extreme obesitas en dus een enorme oprekking van je huid. Ook afvallen op een rustiger manier kan dan een overschot aan vel creëren. We kunnen dus letterlijk en figuurlijk nog de littekens en gevolgen van ons verleden zien op ons uiterlijk nu. (We deden immers wat we wisten!) Maar Barbara, veel belangrijker: is jouw bovenstaande gedachtevraag absoluut waar? Wat is namelijk de definitie van een mooier lichaam?

Wat als je definitie van mooi zou zijn…

Het omhelzen van wat ik nu wél kan met mijn lichaam en het omhelzen van wat ik later mogelijk nog meer kan ermee, zowel qua uiterlijk als qua gezondheid en functioneren ervan.

Serieus. Zelfs de diepgaand verlamde wetenschapper Stephen Hawkin voelt zich vrij dankzij zijn geest en nog steeds kunnen verdiepen in het universum. Jij hebt echter je gezonde geest nu én je kan lopen! En hoe! Dat is ook je lichaam, dat ook maakt je lichaam mooi. Jij hebt wél huid, mensen met derdegraads brandwonden missen die bijvoorbeeld. Ik vind bovenstaande vraag dus teveel denken vanuit armoede en dat past bij oude-ik Barbara. Maar die dame zit nu op de “passagiersstoel” in je leven inmiddels en jij (de authentieke Barbara) zit op de stoel van de bestuurder.

IJdelheid vind ik overigens helemaal prima. IJdelheid is viering van en aandacht en verzorging geven aan het mooiste cadeau in je leven: jezelf. Niet uit arrogantie of vanwege dan pas geaccepteerd voelen door de maatschappij en de idiote schoonheidsnormen ervan. Maar gewoon vanwege het vertroetelen van jezelf. Zelfliefde dus! Misschien een andere mooie definitie van mooi: eruit halen wat erin zit bij jezelf. Een mooie affirmatie waaraan ik nu moet denken is deze: Ik ben zo blij met mijn uniekheid. Want wie wil nu een kopie zijn van iemand anders bijvoorbeeld? Ook in het doorgaans oppervlakkige Hollywood willen ze een origineel zien, geen kopie. In het verlengde hiervan hoorde ik laatste een briljante uitspraak: volg je altijd de kudde, dan loop je ook altijd in hun stront. Wat ik wil zeggen: wees gewoon jezelf, want je bent inderdaad goed zoals je bent…maar dan wel met een kleine cut the crap kanttekening.

“… Je bent goed zoals je bent…”

Jep, je bent zeker goed zoals je bent… maar oef wat een gevaarlijk en sterk vereenvoudigde dooddoener als mensen zo een zin tegen je zeggen. En wat een excuus heeft iemand dan om de handdoek in de ring te gooien bij bijvoorbeeld gewichtsverlies als het tegenzit. Het punt is namelijk dit: of iemand nu 1 kg weegt of 500kg, die persoon is nog steeds mooi en goed zoals die is, namelijk als mens. Simpelweg omdat we bijvoorbeeld bestaan zijn we een mirakel en hebben we daardoor automatisch recht op liefde. Dat hoeven we niet eerst te verdienen via bijvoorbeeld een “mooi” uiterlijk.

Maar (!) wat als men bijvoorbeeld letterlijk gevangen zit in een lichaam van vet en daardoor bijvoorbeeld niet eens meer kan spelen met zijn of haar (klein)kinderen; dan is dat zeker niet “goed zoals je bent”. Iedereen heeft uiteindelijk individuele redenen om af te vallen. Een punt in het leven is dan gekomen dat de voordelen van een ongezonde leefstijl niet meer de nadelen ervan kunnen overheersen. Een persoonlijk negatief gevoel en impact op het leven dat iemands (extreme) overgewicht heeft wil men dan kwijtraken. Maar andersom wil men dan ook het uiterlijk, gevoel en impact krijgen van een authentiek ideaal gewicht én geest erachter.

Het omslagpunt om af te vallen

Je vroeg wat het omslagpunt is om af te vallen. Mensen veranderen uit liefde of uit pijn. Uit liefde voor henzelf en/of door de overheersende pijn gaan mensen afvallen. Het is dan alsof je met blote voeten op het strand loopt op een bloedhete zomerdag over kokend heet zacht zand: er is dan nul luxe voor stilstand, je moet dan weg! Je probeert de eventuele schade van die verandering zo klein mogelijk te houden en de voordelen ervan uiteraard zo groot mogelijk te maken…maar hoe dan ook, je had geen keuze meer. De liefde en pijn overheersten namelijk.

Je coach, 

Mark

Heb je vragen aan Mark Jensen? Dan kun je contact met hem opnemen via info@markjensen.nl
Foto’s met dank aan MomentGeluk.

Zij gelooft in mij

Een zondagmiddag waarop ik weer eens in debat ben met mijn eigen gedachten. Op mijn pad ben ik op zoek naar iemand die in mij gelooft. Onvoorwaardelijk. Zonder haken en ogen. Gewoon BAM! ‘Barb ik geloof in jou!’ Want soms is dat het enige wat ik wil horen.

…Maar heeft het waarde, of moet het geloof uit mijzelf komen, ergens heel, heel diep van binnen?

Ik geloof, ik geloof, ik geloof, ik geloof, … in mij

Geloof ik in mijn eigen kunnen?… Ja

En eerlijk gezegd, steeds meer. Waar ik voorheen aan de zijlijn bleef staan en anderen aan mij voorbij zag gaan, onderneem ik nu actie. Zet ik mijn dromen om in actie. Maar…. weet ik dan van te voren al of iets succesvol zal zijn? Nee helaas, die informatie zie ik niet in mijn glazen bol. Waar ik echter van overtuigd ben is dat ik niet gemaakt ben om te verliezen in dit leven. Dàt is het geloof wat ik heb en dàt is het geloof waar ik wanhopig aan vast houd.

Zij gelooft in mij

Er is één persoon die dit vertrouwen volledig met mij deelt, en dat is de vrouw van wie ik mijn levenskracht heb gekregen. Bloed van haar bloed, weerspiegeling van haar vroegere Ik. Wij geloven niet in mislukken of fouten maken, wij geloven in levenslessen.

‘You live you learn,
you love you learn.
You cry you learn,
you lose you learn.
You bleed you learn,
you scream you learn.’
-Alanis Morissette-

Het verschil is 50 jaar, 1928 versus 1978. Zij die de dertig-en-nog-wat-jaar-oude fysiotherapeut een leuke vent noemt, tranen in haar ogen had omdat ik eindelijk een deel van mijn overgewicht kwijt was en mijn roodkapjes-jas gaaf noemt.

‘Als je ergens achter staat dan kun je het, dan komt het goed, zo niet, dan is het gedoemd te mislukken.’

Het laten leren

waarin ik  ruim tien jaar vast leek te zitten en dat in 2013 eindigde. Zij wist, maar liet mij leren, zonder openlijk naar mij te oordelen. Levenslessen, leren van je fouten. Ondertussen volledig gelovend dat de jaren van mijn huwelijk mij niet kapot zouden krijgen, dat ik uiteindelijk mijn pad zou vinden. Op het moment dat het pad weer zichtbaar zou zijn, zou ik met open armen onthaald worden, door een familie waarvan ik inmiddels was vervreemd.

…Ik heb geen kinderen, ik kan niet meepraten over hoe het is om levens beslissende keuzes te moeten maken. Om 24 uur dag dag afwegingen te maken waardoor een goed en evenwichtig persoon zal ontstaan. Wat ik wel doe is observeren.

Bij deze mijn complimenten voor al die papa’s en  mama’s die zelf een stap terug doen, om hun kind te laten leren. Zelf laten ervaren. De beste leerschool, ongetwijfeld, maar oh wat zullen jullie in angst zitten. Verdriet kennen om de verkeerde keuze’s  die je kind maakt. Maar dat kind zal zelf moeten leren en ervaren. Mijn eeuwige vraag is of ik het had gekund. Wat jullie doen, wat mijn ouders deden, wat mijn oma deed. Laten leren. Het geloof hebben. Geloof in hen, ze zijn het waard. Want soms is dat het enige wat iemand hoeft te horen: ‘Ik geloof in jou’.

My Storybook, MSB, Vertrouwen, Oma, geloven

 

 

 

11.11 Sinter Claus is coming to town…

Voor Vanessa is de decembermaand de beste maand van het jaar!  Sinds ik haar jaren geleden trof op Schiphol dat in kerstsfeer gehuld was ken ik haar voorliefde voor lichtjes, warmte en deze laatste maand van het jaar.

Ik zelf loop regelmatig aan tegen financiële issues. Geen cadeautjes kunnen komen, een kerstdiner bestaande uit een blik tomatensoep… Maar wat als het niet alleen jou betreft en er een bijna-5-jarig meisje is dat je de wereld wilt geven. En dat dit simpelweg niet zomaar kan omdat het budget daar niet voor is.

Wederom las ik Nessie haar verhaal met bewondering. Het had mijn leven kunnen zijn. In stilte voel ik mee met haar gevoel dat zij faalt, Morgan niet alles kan bieden wat zij, als moeder zijnde, haar dochter gunt. Nessie you are doing great, so proud of you!

December! It’s the best season y’all!! Morgan vraagt of we een kerstboom gaan neerzetten. Omdat het traditie is de boom op 5 december in de avond, na de cadeautjes, uit het stof te trekken antwoord ik met een “nog niet lief, eerst komt Sinterklaas nog!” “Komt Sinterklaas niet als er een kerstboom is?” Na een korte overpeinzing lach ik “tuurlijk wel! Sinterklaas komt hoe dan ook!”

Het duurt 2 dagen, maar dan is het gehele huis in kerstsfeer. Heerlijk. Ik word er blij van. Kan niet zeggen of het de lichtjes, de algehele aankleding, het gezelligere humeur van mensen is; ik word er gewoon blij van. Dit jaar extra. Na alle gebeurtenissen, zowel thuis als in de rest van de wereld, kunnen we wel wat Christmas cheer gebruiken! Terwijl ik op een ladder sta te balanceren om een kerstboom naar me toe te trekken die helemaal achter op de vliering ligt, bedenk ik me dat ik echt aan vakantie toe ben. Best bijzonder wanneer je leert dat wij eind september / begin oktober nog geweest zijn. Nu al “the best time of my whole life” volgens Morgan. Denk dat ik maar een trede lager ga staan voordat we nooit meer op vakantie kunnen gaan…..

December is voor mij de beste, leukste, gezelligste maand. Maar zeker ook de duurste. Sinterklaas, Morgan’s verjaardag en Kerst. In deze maand ben ik altijd blij wanneer het weer payday is! Ja ik kies er zelf voor om alles te vieren, niet omdat ik dat als kind ook had, maar omdat ik dat zelf wil. In alle eerlijkheid; ik kan Morgan al niet alles geven waar ze om vraagt. Dus het gehele jaar door koop ik hier en daar, wanneer het kan, in de uitverkoop de cadeaus. Wie niet rijk is moet slim zijn…. ofzo….

Ik ben gelukkig gezegend met een kind wat al blij wordt van een verassings-ei, veel heeft zij zeker niet nodig. Altijd dankbaar. Heel fijn. Aan goede voornemens doe ik eigenlijk nooit. Wanneer ik een verandering wil in mijn leven heb ik daar geen oud & nieuw voor nodig. Dus wanneer mij die vraag gesteld wordt voor de zoveelste keer wil ik eigenlijk ook uit automatisme precies dàt zeggen. Toch besluit ik een uitzondering te maken: “Daar ga ik even over nadenken…”

 

Als ouder wil je, zeker wanneer je het alles behalve breed hebt, je kind alles kunnen geven. Ik denk dat je daar pas bij nadenkt wanneer het niet kan. Hoe dan ook, soms baal ik daar stevig van. Terwijl dat gevoel me weer bekruipt, dat gevoel van falen, klim ik na een strijd met de lengte van mijn armen van de ladder af met een stuk kerstboom. Gelukkig…. nog maar 7 delen te gaan…. en dan de ballen nog…… “Eten we wat ik kies vanavond mamma?” “Nou ik denk het niet Morgan want mamma staat de komende 3 uur een kerstboom in elkaar te zetten. Dit wordt een pizza dag denk ik.” “Ja. Dat was ook wat ik kies!” Zo zie je maar. Ook voor Morgan kunnen “the holidays” nu al niet meer stuk! Eerst Sinterklaas vieren…. samen met de familie…. naast de kerstboom…. Maar goed dat ik Sinterklaas niet heb ingehuurd voor die avond….