Voor de tweede keer is het tijd voor een blik in het leven van Vanessa. Of eigenlijk in het leven van Vanessa en Morgan. Een leven waarin geen enkele dag saai is. Ik geloof ‘Nessie’ oprecht. Ik ken haar nog uit een pre-Morgan-era, en ook toen kwam het woord ‘saai’ niet in haar woordenboek voor. Met de toevoeging van een dochter die dezelfde eigenwijze attitude heeft als haar moeder zal dat woord er voorlopig ook niet inkomen.
Speciaal voor jullie: Here’s Nessie!
Vanessa, Morgan, 39 en 4 jaar oud, dansjes, regenbogen, gezondheid, tweetalig, Luke Bryan, Paw Patrol, Linkin Park, Uptown Funk, vrienden, familie, roadtrips en ijsjes: The dynamic duo.
“Autosleutels….. waar heb ik die sleutels nou weer…. Nee Morgan laat het speelgoed in de kist en doe je schoenen aan….. Waar zijn die sleu….. Schoenen Morgan geen slippers!” Terwijl ik me haast naar de gang zie ik in mijn ooghoek de speelgoed Jeep staan met, jawel, mijn autosleutels in de achterbak. Fijn….. ach ja, ze zijn in ieder geval gevonden. Aangekomen in de gang heeft mini-me besloten dat het perfecte schoeisel voor deze ijskoude herfstdag, Crocs zijn. Nu vind ik die hele modegril van Crocs al het meest bizar afgrijselijke van de eeuw, dus mijn vlees en bloed daarin naar school laten gaan is niet eens een miniscule optie in dit huishouden. “Het is best koud buiten en het regent ook lief, misschien zijn die schoenen niet zo’n goed idee.” Eigenwijs kijkt ze op en zucht “ik heb toch sokken aan”. Mijn eerste gedachte “ja en dat maakt het plaatje echt niet beter!” heb ik voor mezelf gehouden. “Doe je niet liever de Sketchers aan die je van Uncle Allen gekregen hebt?” “Alright mommy…. die zijn wel veel faster hè?!”
Gelukkig, modecrisis succesvol afgewend.
Nu nog op tijd komen…. Na ons door het altijd en eeuwig drukke verkeer te hebben geworsteld komen we eigenlijk toch heel ruim (lees 5 minuten) op tijd aan op school. Bij binnenkomst word ik door de juf meteen “gespot” en ze stormt doelgericht op me af. Ook als je ouder bent en niet meer op school zit, geeft het toch een onheilspellend gevoel wanneer een leerkracht zo op je af komt. “Hoi Vanessa. Ik wil even een gesprek met je inplannen inzake Morgan en haar gedrag de afgelopen weken.” Eigenlijk verbaast het me niet. Haar therapeute heeft klaarblijkelijk een voorspellende gave want hier hebben we het vorige week over gehad. “Door alles wat er nu gebeurd kan het zijn dat Morgan weer terug valt in het oude bekende.” Ja. Dat kan er ook nog wel bij. Maar ja. Juist dit is ook de reden dat de “momma-bear” modus aanvliegt en je als moeder zijnde alles doet om jouw kind te beschermen. Na de afspraak ingepland te hebben vraag ik me onderweg naar de auto af of mijn ex ons ooit de rust gaat gunnen….. Laat het maar aan hem over om de diesel in een welgeoliede, eindelijk goed lopende benzinemotor te zijn… God I need me some Luke Bryan… Eerst maar even alles op 0 en eruit werken in de sportschool. …. Maar waar dat pasje nou weer is….
De dag vliegt voorbij en voor ik het weet sta ik weer ongemakkelijk op het schoolplein. Ik weet niet waarom, maar ik voel me toch altijd wel de vreemde gup in die zee van ouders. De bel gaat, de deur vliegt open en het hele dorp mag genieten van mijn dochter’s begroeting: “MAMMAAAAAAA!!!!” Een dikke knuffel en kus volgen de vreugde kreet op. Heerlijk dit. Iedere dag weer. Blijkbaar doe ik toch wat goed. Fijn naar huis, thee en de open haard aangooien. Na ons dagelijkse ritueeltje en het avondeten beginnen we aan het avondritueel. Hier in huis is het de regel dat we aan het einde van de dag bij elkaar kruipen en de dag “doornemen”. De “highs” & “lows” van de dag. We hebben dit in de zomer tijdens mijn ziekenhuis opname en operatie niet gedaan en die kleine verandering is Morgan niet makkelijk gevallen. Vandaar dat haar “low” van de dag “mamma’s operatie” was. Dat de operatie in juli plaats heeft gevonden maakt voor mini weinig uit. Een high kon ze niet echt benoemen tot ik bij de slaapkamer deur stond:
“Mommy?”
“Ja?”
“Mijn high of the day…”
“Ja……”
“Is dat wij altijd dansen als we een rainbow zien en dat we voor altijd alleen samen zijn.”
Daar gaat mamma voor vechten lief. Met alles wat ik in me heb.
